Gisterenavond was Bernard Dewulf te gast in de Beernemse bib.
Uit zijn 'Kleine dagen' haal ik twee stukjes die me bij blijven omdat ze me doen nadenken over ouders en kinderen:
"Wat zou ik willen dat ze straks over mij weten? Wat zou ik van de eigen ouders willen weten? Dertig jaar geleden: niets. Twintig jaar geleden: niet zoveel meer. Nu: alles."
en verder:
"Waar het op neerkomt: hoe vreemd het is dat wij elkaar nooit volledig zullen zien. Zeg ik ‘later’, dan weten zij niet waarover ik het heb. Zeg ik ‘vroeger’, dan weten zij niet waarover ik het heb. Wij delen een heden, zoals New York en Brussel: in anderen tijdzones, maar in dezelfde tijd."
Met 'Kleine dagen' won hij volgens mij terecht de Librisprijs 2010.
mooi boek inderdaad. jammer dat ik de lezing gemist heb. kon ik mij in 2 delen, dan had ik het daarvoor zeker gedaan.
BeantwoordenVerwijderen